Honselersdijk 26.08.2012 - Het laatst maakte ik iets aparts mee wat eigenlijk heel normaal is en toch ook weer niet, tenminste als je er op let.
Een paar weken geleden liep ik ’s avonds met mijn hond te wandelen in de buurt van Madestein. Als je een hond hebt moet die van tijd tot tijd eens lekker uitgelaten worden en op een plek waar je hond los kan lopen.
Zo heb ik door de jaren heen verschillende locaties locaties ontdekt waar ik dan puur gevoelsmatig en naar willekeur gaat wandelen. En op deze avond waren de bossen van Madestein aan de beurt. Dan kan je de gebeurtenissen van de dag overdenken of gewoon genieten van het mooie weer en de rust. Op gegeven moment wilde ik nog wat verder lopen, maar vond dat de wandeling lang genoeg had geduurd en dus ik liep weer richting de auto. Zodoende ging ik langs een weg waar ik nooit eerder met mijn hond wandel of gewandeld heb.
En daar in de bocht stond een jongen met zijn scooter op de standaard, druk met zijn smartphone in de weer. Hij had zo ’n houten box achterop zijn tweewieler waaraan je aan de opdruk kon zien dat het een pizzabezorger betrof. Toen ik bijna langs hem liep wilde hij wat vragen maar was ik hem net voor met de vraag; Lukt het?’
‘Nee niet echt, ik ben op zoek naar de Oostmadeweg maar kan het niet vinden.’ Ik dacht even na en gaf toen de aanwijzing waar hij het ongeveer kon vinden. Hij bedankte en wilde wegrijden toen zijn pizzabox plots open schoot. ‘Ho, ho even.’ Ik vergrendelde de box opnieuw en daar ging de bezorger snel op weg naar de klant.
Ik liep naar de auto toe en was het voorval al vergeten. Ik liet mijn hond in de auto springen toen ik opeens getoeter van een scooter hoorde. Ik keek op en zag de pizzabezorger voorbij rijden en zwaaien als dank voor de geboden hulp.
Later dacht ik er nog even over na. Met mijn verstand had ik de langere route gelopen en was ik op zeker de bezorger misgelopen, had die jongen langer moeten zoeken en de klant een koude pizza gehad. Intuitief koos ik voor de korte route die avond en gaf de juiste informatie op het juiste moment. Toeval of niet?
Niet voor mij, want in de loop van de jaren heb ik wel vaker ontmoetingen met mensen onderweg gehad waaruit bijzondere gesprekken voortkwamen op plaatsen waar ik niet van plan was te wandelen.
Voor de dingen die we dagelijks doen en de keuzes die we maken gebruiken we meestal ons verstand, maar de jus van het leven zit toch in die intuitieve dingen tussendoor…. tenminste als je erop let. Dat kleine zachte stemmetje van binnen....
Redeneer je je intuitie weg dan mis je dus de leuke dingen in het leven. Probeer het eens uit.
Een prettige dag verder