Politieverhalen; Dodelijk verwarde vechtmachine

Politieblog

Westlanden 27.07.2017 - ‘De man zakt op handen en voeten en maakt katachtige bewegingen. Ondertussen gromt hij luid. “Berg dat klappertjespistool maar op,


in een gevecht met mij heb je daar helemaal niets aan,’’ zei hij.’ Brigadier Tim vertelt hoe hij tegenover een ernstig verwarde man komt te staan die dodelijk bedreven is in de vechtsport Krav Maga.

’4109, 4109, misschien kunt u even afzakken naar Poortugaal. Daar ligt mogelijk een verwarde man op de rijbaan. Het is een kale man, vrij klein, 1 meter 50, breed postuur en helemaal in het zwart gekleed, over.’ Het is 5 juni, tweede Pinksterdag, zes uur ’s avonds. Mijn collega Marc en ik rijden er ontspannen en laconiek heen. Het lijkt een simpele melding. Aangekomen zien we een grote gespierde man staan van bijna twee meter lang. Ik kijk verbaasd naar Marc. Is dit wel de juiste persoon? Maar de man staat daar zo verdwaasd en gedesoriënteerd. Het moet hem wel zijn.’

‘We knopen een gesprek aan. De man komt wat warrig over en noemt de naam van een psychiatrische inrichting. Marc gaat wat verderop staan om te bellen met de betreffende inrichting. Ik ben met de man alleen. Hij gaat in een yoga-houding zitten, zijn benen onder zich gevouwen, en legt zijn hoofd op het asfalt. Het is een houding die alleen zwaar geoefende vechtsporters kunnen aannemen. Ik doe een paar stappen achteruit, met een gevoel van naderend onheil. Marc komt terug en fluistert in mijn oor: “Hij is zojuist uit de gesloten inrichting weggelopen. Hij ging als een beest tekeer en ze hebben hem laten ontsnappen.” Hij loopt weer weg en probeert meer informatie over de man te verkrijgen. Ik start mijn bodycam. De man gaat weer staan en loopt opgefokt naar me toe. Hij wijst naar mijn vuurwapen. “Berg dat klappertjespistool maar op, in een gevecht met mij heb je daar helemaal niets aan,” zegt hij.

De man zakt op handen en voeten en maakt katachtige bewegingen. Ondertussen gromt hij luid, met zijn tanden bloot. “Ik laat het zien. Moet ik hier echt in een panter veranderen, ik kan het.” Ik sta half achter de achterbumper van de politieauto. “Doe eens rustig jongen." Ik roep indringend: Marc, Marc!” Ik vraag de meldkamer om assistentie, pak uit de auto een lange wapenstok en steek die bij me. Als het tot een gevecht komt heb ik niets aan mijn korte wapenstok, ik heb ook het gevoel dat pepperspray niet gaat werken. Marc weet ondertussen meer: de man is enorm bedreven in vechtsport en te gevaarlijk om zomaar aan te raken. Op dat moment arriveert er een collega op de motor. Hij herkent de man. “Die kan echt heel goed vechten. We hebben er een vorige keer met tien man op moeten duiken.” Wat moeten we nu? Ik wil de man niet aanraken. Straks raakt iemand gewond. Straks pakt hij inderdaad een vuurwapen af. Ook gaat door me heen dat de man een patiënt is en geholpen moet worden.’ 

Ik vraag de meldkamer om een hondengeleider. Terwijl we wachten loopt de man weg. We zetten de weg af en rijden achter hem aan. De man trekt zijn shirt uit en zijn schoenen. Hij kan niemand wat aan doen, er is alleen een sloot en lege weg voor ons. Dat geeft me weer een gevoel van controle en veiligheid. De hondengeleider arriveert en maakt de afweging of hij de hond moet inzetten of de taser. Het wordt de laatste. Hij benadert de man ongemerkt in zijn rug terwijl wij hem aan de praat houden. De hondengeleider roept hem aan, de taser in zijn hand. De verwarde man draait zich verrast om maar geeft zich niet over. Met dreigende passen loopt hij op de hondengeleider af. Die schiet de taser tegen zijn bovenlichaam. Met schokkende bewegingen valt de man voorover op de grond en roept. “Ik werk mee jongens, ik luister naar jullie. Ik moest dit doen. Het was een test.” Andere inmiddels gearriveerde collega’s boeien de man en voeren hem af. Ik heb ineens heel erg met hem te doen. Hij heeft gewoon stemmen in zijn hoofd. Net was hij een panter. Nu is hij, misschien wel door de stroomstoot, zo mak als een lammetje.’

Stroomstootwapen

De politie startte in februari in vier eenheden een proef met stroomstootwapens. Politiemensen van basisteams in Zwolle, Amersfoort, eenheid Noord-Nederland en de hondengeleiders in de eenheid Rotterdam hebben gedurende een jaar de taser in hun uitrusting. Daarna wordt gekeken of de taser als geweldsmiddel voor de politie wordt aangeschaft. 

Stap naar voren

Elke dag weer komen politieagenten in gevaarlijke situaties terecht. Waar anderen een stap terug doen, stappen politiemensen naar voren. Desnoods met gevaar voor eigen leven. Voor de veiligheid van anderen. Soms staan ze daarbij voor grote dilemma’s. En moeten ze in luttele seconden beslissen.

Reacties (8 reacties geplaatst)

@jef, en als die tweede kans ervoor zorgt dat jij 1 van je kinderen kwijt raakt?
Joop wat een onzin iedereen verdiend een 2e kans
@Naluker, ik heb het niet per definitie over de doodstraf, maar wanneer iemand zo dreigend en gevaarlijk is als hierboven geschreven mag er van mij geschoten worden, en dat betekend per definitie doodschieten. Maar in dat geval is, in mijn ogen,het leven van degene die bedreigt wordt meer waard dan de gevaarlijke persoon.

Bij iemand die zich zo agressief gedraagt vind ik het niet zo belangrijk of hij uit een TBS kliniek of een \"gewone\" psychiatrische inrichting ontsnapt is. Als ik het stuk hierboven lees is deze persoon in geen enkel geval geschikt om vrij rond te lopen, hiervoor hoeft hij niet eerst slachtoffers gemaakt te hebben zodat hij naar een TBS kliniek kan.
De discussie over de doodstraf hoeven we niet aan te gaan, maar mensen die bewust andere fysieke ellende aan doen om er zelf beter van te worden verspelen in mijn ogen elk recht dat ze hebben (de realiteit is anders). Mensen die een gevaar zijn voor de samenleving door een psychische stoornis of door welke andere reden dan ook horen ook niet in de samenleving, het is voor deze mensen heel vervelend en zelfs triest, maar jij, je buurman, je familie en ook mijn omgeving verdienen net niet om slachtoffer te worden van zo iemand. Hoe de staat het doet doen ze ze, maar zij moeten ervoor zorgen dat dat niet gebeurd.
@ Joop; uitschakelen met kogels, je bedoeld de doodstraf? Ik vindt het in dat geval nogal een heftige uitspraak en waar trek je dan de grens? Verkrachters, overvallers, dealers en inbrekers ook om er maar een paar te noemen? Ik ben het met je eens dat er zijn die het licht in de ogen niet waard zijn, denk bijvoorbeeld aan een Anders Breivik. Ik kan uit dit stuk overigens niet opmaken hoelang de man al in de kliniek zit en wat daaraan is vooraf gegaan. Het gaat ook zo te lezen om een psychiatrische en niet om een TBS kliniek. Misschien weet jij dat allemaal wel, maar als je dat niet weet vindt ik dit een zonder logisch verstand beargumenteerde uitspraak.
Helemaal met Joop eens.
Het is misschien een hele simpele gedachte, maar iemand die zo gevaarlijk is moet uitgeschakeld worden voor de veiligheid van de maatschappij, mogelijk met 1 of meerdere kogels.
Het is trouwens ook een kwalijke zaak dat met de kennis die er over de persoon is hij kan ontspannen uit zo\'n inrichting. Ik vraag me af of zo iemand ooit zo der risico vrij gelaten kan worden? Het mag in mijn ogen nooit zo zijn dat er mensen op straat lopen die een gevaar zijn voor de samenleving terwijl dit bekend is. Het is vervelend voor die man dat hij deze probleem heeft, maar ik heb meer medelijden met eventuele slachtoffers en de naasten daarvan.
Dit soort verhalen moeten meer naar buiten komen. Het geeft mensen meer inzicht in wat agenten allemaal wel niet meemaken en hoe gevaarlijk het ook voor hen kan zijn.
Zo begrijpt men misschien ook beter dat in een fractie van seconden de situatie kan veranderen en dat agenten ook mensen zijn . Respect hoor.
Respect voor jullie.....je moet er maar mee te maken krijgen......

Plaats een reactie

U bent vrij om te reageren met behoud van respect en fatsoen. Kleineren is not done. Alle geplaatste reacties worden een paar keer per dag nagekeken en zijn niet direct zichtbaar. Dus even geduld aub.