Was zeker een geslaagde avond. Goede optredens met veel jonge Westlandse artiesten/talenten, gastvrij ontvangen door de Heijers en nog een gezellige nazit.
Ter Heijde 02.06.2015 - Na de gebruikelijke koffie en koekjes, geserveerd door Ineke en Joke aan de ruim 80 deelnemers van het huiskamerfestival in Ter Heijde aan zee
en een motiverend welkomstwoord van de voorzitter van de Culturele Raad Monster Frank van Veen, vertrokken we vanuit het Dorpshuis Het Vrondel in Ter Heijde.
Wandelend onder een blauwe lucht doorspekt met mooie witte wolkjes en een aangename temperatuur arriveerden we al na een paar minuten wandelen bij de eerste huiskamer in de Michiel de Ruyterstraat van Arnold de Heer waar zangeres Katja Remmerswaal en pianiste Maartje Smedts van Dwaalkat ons opwachtte. Katja zong eigen geschreven mooie Nederlandse liedjes zoals Dampende Mannen, virtuoos begeleidt op piano door Maartje. Originele en theatrale liedjes doorspekt met emotie werden door Katja ten gehore gebracht. Op YouTube is ze met het liedje Blaas me maar omver te zien.
Na dit verrassende optreden was het vijf minuten wandelen naar het volgende adres gelegen achter de Slaperdijk naar het Heijdsepad. In het druivenkasje van Sjaak en Margo Barendse wachtten de saxofonisten van Sax-0-4 ons op.
Het kasje was een bekende uitspanning voor menige Westlander die daar graag een kopje koffie ging drinken en was voor deze avond eenmalig geopend voor de Culturele raad. Sax-O-4 bestaande uit vier saxofonisten begonnen met Fly me to the Moon van Glen Miller, Lieber Tango van Astor Piazzolla speelde daarna nog twee wervelende nummers waaronder een nummer van Chic Corea. We kregen ook nog uitleg over de verschillende saxofoons van het quartet waarbij hele lage tonen op de baritonsax door Mariano werden geblazen. Na nog even de jonge druiventrossen te hebben bewonderd liepen we naar het volgende adres aan de Parelduiker van familie van Veldhoven.
Daar stonden Zij en Ik klaar om een voorproefje te geven van hun programma ‘In alle eerlijkheid’ met motto’s als ‘Je denkt het wel maar zegt het niet’. Ook het publiek werd bij hun voorstelling betrokken, waarbij de vraag beantwoord moest worden, wat als je nog maar één dag te leven hebt. Het kleinkunst duo Eva Opperman en Carlie Spruijt lieten zich weer van hun beste kant zien.
Weer teruglopend naar het oude Ter Heijde aan zee kwamen we aan bij de huiskamer van Antoon van Bommel in de Michiel de Ruyterstraat. Hier toverde gitarist Barry uit zijn, door het vele spelen getekende gitaar, de mooiste tonen en akkoorden. Joyce completeerde het duet met aansprekende zang. Barry had mooie arrangementen gemaakt op bestaande muzieknummers, zoals Waiting, Say that you love me en muziek uit de film Fifty Shades of Grey.
Terug langs de hoge zeedijk werden we aan de voet van de trap naar het strand opgewacht door de heer Stuifzand gekleed in een echt tropentenue. Hij leidde ons naar een echte duinpan waar in het zand een amfitheater was uitgegraven. Een deftige verteller in een zwart pak met een hoge hoed maakte met het publiek een verhaal, maar werd wreed verstoord door een Gedrocht die ‘verhaal kwam halen’. De setting en performance kon zich met gemak meten met voorstellingen te zien op het Oeral Festival.
Daarna alweer op weg naar de laatste huiskamer van Astrid Leurink en Jan Bruinink aan de van der Speijkstraat om te gaan luisteren naar Arigato, een duet bestaande uit Manus Thoen en Suzi Colpa dat fluisterpop ten gehore bracht. De muziek was geïnspireerd door hun verblijf in Japan met een intieme setting van zang begeleidt met ukelele en xylofoon.
Nog in hogere sferen van dit laatste optreden liepen we weer terug naar dorpshuis Het Vrondel waar nog een gezellig samenzijn was om na te genieten van de optredens onder het genot van een hapje en een drankje. Voor de deelnemers, bewoners van de huiskamers en artiesten was dit nog een mooie gelegenheid om nader kennis te kunnen maken en ervaringen uit te wisselen. Meer foto 's van de avond staan hier.
Ingeborg Blaauw en Ton van Veen