Politieverhalen; Pizza 's en fietsendieven

Westlanden 14.01.2021 - Op het ene moment sta je nog nietsvermoedend een batterij aan pizza’s te bestellen voor al je hongerige collega’s,

het volgende moment zit je in een achtervolging om twee fietsendieven te pakken.

'Ik heb avonddienst en ben al de hele tijd druk met van alles en nog wat. We werken in een van de drukste districten van Nederland. Het is al bijna zeven uur en ik vind dat het nu wel tijd wordt om iets te eten te halen. De hele avondploeg wil pizza eten en omdat de lekkerste pizzeria uitgerekend in ons bewakingsgebied ligt, zijn wij de klos om het eten te gaan halen. Mijn collega neemt de bestellingen op. Uiteraard willen de wachtcommandant, zijn assistent en de chef van dienst ook pizza. Bij elkaar zijn dat er dertien.

Dus gaan we op weg naar de pizzeria, parkeren onze bus recht voor de deur netjes in een parkeervak en lopen het restaurant binnen. Mijn collega doet de bestelling en rekent af. Terwijl we op onze bestelling wachten staan we nog wat te praten met andere klanten. Opeens komt er een man de zaak binnenlopen, recht op ons af en druk gebarend zegt hij: ‘Zien jullie die twee jongens daar, die op één fiets rijden, die hebben net die fiets hier om de hoek gestolen’. Mijn collega en ik kijken elkaar aan en rennen naar buiten, springen in onze bus en zetten de achtervolging in. Uiteraard zien de jongens dat ook en gaan er als een haas vandoor. Ze rijden het fietspad op. Wij er achteraan met aardig wat snelheid en toeters en bellen.

Dan zie ik het paaltje in het midden van het fietspad. Uit ervaring weet ik dat ik daar met deze bus aan de rechterkant langs kan, met ongeveer vijf centimeter speling. Terwijl ik onze bus langs het paaltje manoeuvreer, slaakt mijn collega een kreet, maar vertrouwt het kennelijk toch. Ook de jongens wanen zich veilig, want ze denken dat wij er niet langs kunnen, maar helaas. De jongen die achterop zit springt van de fiets en zet het op een lopen. Mijn maat roept: ‘Stop!’ Ik trap op de rem. Hij springt uit de auto en zet de achtervolging in. Ik zie nog net dat hij als een volleerd hordeloper over een aantal heggen springt, achter de jongen aan. De andere jongen is er op de gestolen fiets vandoor. Ik zie hem nog net een straatje inschieten. Ik zet de bus in z’n ‘drive’ en geef plankgas. Niet veel later heb ik hem ingehaald en rij hem klem aan de linkerzijde. Ik gooi mijn deur open, sla de jongen in de boeien en zet hem achter in de auto. Fiets erbij en deur dicht.

Ik pak mijn portofoon en roep naar mijn maat: ‘Ik heb hem’. Mijn maat roept terug: ’Ik ook’. Ik rijd terug en volg het spoor van takken en bladeren. Daar zie ik mijn maat boven op de andere jongen zitten, met hier en daar wat bladeren die aan zijn kleding hangen. We laden deze jongen ook in de bus en stappen weer in.

En dan nu, de pizza’s? Ze zullen inmiddels wel klaar zijn denken we. ‘We gaan ze gewoon halen’, zegt mijn maat. Dus wij weer terug naar de pizzeria. Bij aankomst staan de klanten die gelijk met ons waren gekomen er nog steeds. We krijgen applaus en dertien dozen gloeiendhete pizza’s in de handen gedrukt. Met een stapel pizza’s, twee verdachten en een gestolen fiets zetten we koers richting het bureau. We hebben die avond met onze hele ploeg heerlijk pizza gegeten en er nog lang om gelachen.'

Reageren
Wilt u op dit politieverhaal reageren? Vul het reactieformulier hier in. Uw reactie gaat naar de auteur, die eventueel contact met u opneemt.